วัดกลาง เป็นวัดโบราณเก่าแก่ของจังหวัดขอนแก่น สร้างมาตั้งแต่สมัยกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น เป็นวัดที่พระนครศรีบริรักษ์บรมราชภักดี (เพียเมืองแพน) ต้นตระกูลเสนอพระ อดีตเจ้าเมืองขอนแก่นคนแรกสร้างขึ้น เพื่อเป็นสถานที่สำหรับเป็นที่ชุมนุมทำบุญของประชาชนทั่วไป ในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ราวปี พ.ศ. 2332 พร้อมกับการสร้างวัดอื่น ๆ ในเมืองขอนแก่นอีกหลายวัด ตามธรรมเนียมการปกครอง และประเพณีนิยมของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ[1]วัดกลาง เป็นวัด สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ตั้งอยู่ที่บ้าน เมืองเก่า เลขที่ 347 ถนนกลางเมือง ตำบลในเมือง อำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2350 ขนาดกว้าง 20 เมตร ยาว 40 เมตร และครั้งที่ 2 เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน พ.ศ. 2550 ขนาดกว้าง 40 เมตร ยาว 80 เมตร มีพื้นที่ 7 ไร่ 2 งาน โฉนดที่ดิน เลขที่ 709 ตั้งอยู่ริมยึงแก่นนคร